Brzęk,  jarzębina klonowa, bereka, grusza klonowa, czy fachowo jarząb brekinia. Tak wiele nazw dla jednego gatunku drzewa oznaczać może jedno – duże zainteresowanie człowieka. I nie ma się czemu dziwić, zważając na fakt wyróżniającego się wyglądu - na przełomie maja i czerwca obsypane białymi kwiatami, w październiku owocami, na wietrze jego skórzaste liście wydają charakterystyczny dźwięk, skąd też wzięła się często używana nazwa „brzęk”. Dodatkowo drewno brekinii ma wyjątkowe właściwości, jest zarazem twarde
i elastyczne oraz zachowuje takie same wymiary po wyschnięciu, przez co było kiedyś cennym surowcem wykorzystywanym m. in. w stolarstwie, budowie narzędzi pomiarowych, instrumentów muzycznych a nawet broni. Owoce natomiast ze względu na właściwości lecznicze, chętnie używane były w medycynie ludowej. Zapotrzebowanie na drewno tego gatunku w połączeniu z powolnym wzrostem i odnawianiem się, doprowadziło gatunek na granicę wyginięcia. W efekcie jarząb brekinia jest jednym z najrzadszych drzew występujących w Polsce, dlatego został objęty ochroną, jako gatunek bliski zagrożenia i umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin.

Na terenie Nadleśnictwa Jamy dziko rosnącą brekinię można spotkać w wielu miejscach m.in. w rezerwatach przyrody „Rogóźno Zamek” oraz „Dolina Osy”, w Leśnictwach Dusocin, Marusza, Zarośle. Są to jedne z największych populacji w Polsce. W leśnictwie Zarośle znajduje się odnowienie naturalne tego gatunku na pow. 1,67 ha, natomiast w Leśnictwie Dusocin rośnie najgrubszy jarząb brekinia w Polsce (CILP 2008), który został uznany za pomnik przyrody 1953 r., mając wówczas 170 lat.

Nadleśnictwo Jamy, by efektowniej wesprzeć ochronę tak cennego gatunku, przystąpiło do „Programu ochrony i restytucji jarzębu brekinii na terenie RDLP w Toruniu w latach 2016-2030”. Na wiosnę bieżącego roku leśnicy na terenach swoich leśnictw mieli za zadanie odnalezienie odpowiednich powierzchni do odnowień, na których panują warunki dogodne do rozwoju brekinii. Udało się odnaleźć właściwe miejsca na terenie ośmiu leśnictw, na których posadzono w sumie 1230 sztuk brekinii. Takie działania zwiększają populację brekinii w nadleśnictwie, powiększają jej zasięg oraz dają nadzieję na lepsze odnawianie się brekinii w sposób naturalny w przyszłości.