Wełnianka jest to bylina trwała tworząca rozległe okazałe kępy. Łodyga prosto wzniesiona, wewnątrz pełna, o wysokości od 30 do 60cm. Liście odziomkowe o długich cienkich blaszkach na górnej stronie rynienkowate, na dolnej ostrogrzbieciste, szorstkie na brzegach; liście łodygowe są znacznie krótsze, bez blaszkowe, o silnie rozdętej pochwie, z reguły dwa.

Kwiat na szczycie łodygi, stoi jeden lub kilka kłosów zawierających kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów. Kłosy są jajowate, o długości od 1 do 2,5 cm, zawierają kilkanaście do kilkudziesięciu kwiatów z białosrebrzystymi i wełnistymi włoskami nitkowatego okwiatu. Kwitnie od marca do maja.

Owoce niewielkie, około 1 do 2 mm długości orzeszki, z których każdy zawiera tylko jedno nasiono. Małe szczecinki, w które przekształciły się płatki kwiatów, zaczynają wydłużać się podczas owocowania i wyrastają w długie na 1 do 2 cm włoski, tworząc cieszący oczy śnieżnobiały puch. Stanowi on aparat lotny nasion, ułatwiający rozsiewanie i roznoszenie nasion na większe odległości przez wiatr. Biały puch utrzymuje się na szczytach łodyg przez znaczną część roku.

Roślina ta występuje na podtorfionych bagnach, w borach bagiennych, na torfowiskach wysokich. Wymaga stanowisk podmokłych, o dużej ilości światła, spotykana na stanowiskach o pH poniżej 5. Wełnianka stanowi jeden z pierwszych gatunków kolonizujących pozbawione roślinności obszary. Roślina ta tworzy odpowiednie warunki i mikroklimat umożliwiający rozwój innych ważnych roślin torfowisk, przede wszystkim mchów z rodziny torfowcowatych, dlatego ważne jest aby chronić jej stanowiska, co jak widać na zdjęciach skutecznie udaje się na użytku ekologicznym Wawrzysko położonym w Leśnictwie Krotoszyny.

Tekst i zdjęcia: Adrian Kusz